Endless Story 59(อนาคต) X 27(ปัจจุบัน)

เอาต่อครับ

ไม่ต้องเม้นก็ได้นะครับ

อ่านขำๆ

อยากเจิมครับ

ชอบประเดิมคนแรก

Endless Story

Shortfic รีบอร์น
59(อนาคต) X 27(ปัจจุบัน)

“รุ่นที่10...”เสียงเศร้าสร้อยของชายหนุ่มร่างใหญ่ ที่พึมพำชื่อนี้ไปมาไม่รู้กี่สิบรอบ ทำให้เพื่อนร่วมชะตากรรมและเป็น1ใน7ผู้พิทักษ์ที่ยืนพิงกำแพงมองดูตลอดถึงกับถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย เพราะตั้งแต่เกิดเหตุการณ์นั้นมา คนๆนี้ก็เป็นแบบนี้มาตลอด ไม่สมกับเป็นนายเลยนะ...... ยามาโมโตะเดินเข้ามาใกล้ๆคนที่นั่งเศ้ราก่อนเอามือหนาวางบนบ่าใหญ่

“นายไม่ใช่คนที่จะร้องไห้ได้ง่ายๆนี่ โกคุเทระ” ยามาโมโตะพยายามจะพูดให้โกคุเทระเข้มแข็งขึ้นแต่กลับตรงกันข้าม ยิ่งเสียใจ..... เสียใจที่ไม่สามารถปกป้องคนที่สำคัญได้ ได้แต่เห็นคนที่รักนอนหมดลมหายอยู่ในโรงศพ.... ผม....ไม่สามารถทำตามสัญญาที่ให้ไว้ได้ ทั้งๆที่สัญญาไว้แล้วว่าจะปกป้องให้ได้.......
.
“สึนะตื่นได้แล้วลูก จะสายแล้วนะ”เสียงของผู้เป็นแม่ที่หน้าอ่อนกว่าอายุ ร้องปลุกเจ้าลูกชายจอมเฉยชา ที่มักจะตื่นสายเป็นประจำก่อนจะไปตากผ้า สึนะตื่นขึ้นมาก่อนงัวเงียขยี้ขี้ตาแล้วบิดตัวไปมา แล้วลุกไปห้องน้ำและแต่งตัวอย่างเร่งรีบเมื่อนึกได้ว่าอีก15นาทีโรงเรียนจะเข้าแล้ว ถ้าไปสายต้องเจอคุณฮิบาริแน่ๆ...... แค่คิดก็ขนลุก สึนะวิ่งลงบันไดก่อนสะดุดขาเล็กที่มาขัดขาไว้

“ปึ๊กๆ ๆๆๆ โครมมมมม” สึนะเอามือยันพื้นทันทีหลังจากตนลงบันไดท่าพิศดาร ก่อนเอามือลูบจมูกไปๆมาๆ แล้วหันไปมองไอตัวต้นเหตุ รีบอร์น!!!!

“รีบอร์นนนนนน นายมาขัดขาฉันทำไม นี่มันจะสายแล้วนะ!!!”สึนะโวยวายก่อนลุกขึ้นมาปัดเสื้อแล้วหันไปมองเจ้าเด็กตัวเล็กที่ยืนวางมาด

“นี่เป็นการฝึก ประสาทสัมพัสของนายสึนะ” ฝึกประสาทกะผีนะสิ...... สึนะได้แต่ตะโกนโต้ตอบในใจ เพราะขืนตะโกนตอบไปมีหวังวันนี้ได้เจ็บตัวก่อนไปโรงเรียนแน่ๆ .............โรงเรียน..........โรงเรียน..............โรงเรียน!!!!!
แว๊กๆๆๆๆๆ นี่มันสายแล้วนี่ ถ้าไปช้ามีหวังโดนคุณฮิบาริเอาทอนฟาฟาดหัวแน่ๆ สึนะรีบหยิบขนมปังมาคาบที่ปากก่อนมองรีบอร์นที่นั่งดื่มน้ำชาบนโต๊ะอาหารอย่างสบายใจ ไม่รู้ร้อน รู้หนาว สึนะมองด้วยสายตาอาฆาตก่อนวิ่งไปใส่รองเท้าแล้วเปิดประตู แต่มือไม่ยังสัมพัสลูกบิด รีบอร์นก็พูดทิ้งท้ายไว้....
“สึนะ ถ้านายไปสายละก็.......หึคงรู้สินะว่าจะเป็นยังไง” สึนะหน้าเผือดลงก่อนรีบวิ่งสุดแรงเกิด เพราะกลัวคำขู่รีบอร์น และกลัวรุ่นพี่ที่ชอบเอาทอนฟามาฝาดหัวฟูๆของเขา - -“ แต่ด้วยเป็นเจ้าสึนะจอมห่วย อะไรๆมันก็ห่วยไปหมดเพราะอีกไม่กี่ก้าวจะถึงประตูโรงเรียนแล้วขาเจ้ากรรมดันไปสะดุดก้อนหินแล้วล้มลง “ปึก”

แงๆๆๆๆๆ นี้มันซวยอะไรของฉันเนี่ยยยย~~~~ สึนะได้แต่ร้องไห้ในใจ เพราะไม่กี่ก้าวก็จะถึงประตูแล้วดันมาล้มเสียนี่ ยังไม่พอยังล้มใส่แอ่งน้ำที่นองพื้น ทั้งๆที่ยังไม่ถึงฤดูฝน

“เจ้าสัตว์กินพืชมานอนเล่นน้ำไรตรงนี้”เสียงคมเอ่ยขึ้น สึนะรีบเงยหน้าทันทีที่ได้ยิงเสียงนี้ เสียงของคุณฮิบาริ!!! ตายแน่ๆเรา -T T-

“เออ คือผมหกล้มครับ แหะๆ วันนี้คุณฮิบาริมารอคนที่มาสายใช่มั้ยครับ?”สึนะพูดด้วยเสียงสั่นก่อนลุกขึ้นแล้วมองเสื้อที่เปียกน้ำแล้วมองร่างสูงอีกที ฮิบาริมองร่างเล็กก่อนทำหน้าดุ สึนะรีบหลับตาทันทีเพราะคาดว่าเดี๋ยวคุณฮิบาริต้องเอาทอนฟามาฟาดหัวฟูๆของเขาแน่ๆ!!! แต่มันนานเกินไปแล้วนะ ทำไมคุณฮิบาริถึงไม่ฟาดหัวเขาเหมือนทุกทีที่มาสาย? สึนะลืมตาก่อนมองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่สงสัย ฮิบาริมองสึนะก่อนจะดูท่าทีที่เหมือนสงสัยอะไรสักอย่าง-_-?

“มองอะไรเจ้าสัตว์กินพืช”ฮิบาริทำหน้าเหมือนจะหาเรื่องอีกฝ่ายสึนะรีบหลบสายตาทันทีก่อนถามออกไป

“กะ....ก็คุณฮิบาริไม่เอาทอนฟาฟาดผมหรอครับ?”ฮิบาริมองคนตรงหน้าที่ตัวสั่นงึกๆ

“แกอยากโดนฉันเอาทอนฟาฟาดหัวมากหรือไงถึงถามแบบนี้”สึนะเลิกคิ้วก่อนทำหน้าเอ๋อออกมา

“อ่าว ก็ผมมาสายนี่ครับ ทำไมวันนี้คุณฮิบาริไม่เอาทอนฟามาฟาดหัวผมเหมือนที่ทำเป็นประจำละครับ =_=”

“สาย? นายเอาอะไรมาพูด หรือว่านายอยากโดนทอนฟาฟาดหัวถึงขนาดเพ้อ?”ยิ่งพูดยิ่งงง สึนะได้แต่งง ก็เขาออกจากบ้านมามันเกิน15นาทีแล้วนิ(เพราะสะดุดขาตัวเอง) หรือนี้มันเป็นความฝันหว่า? ถ้าเป็นความฝันคุณฮิบาริถึงหน้าตาหน้ากลัวเหมือนตัวจริงเลยนี่-*-

“ปะเปล่าครับ ผมแค่ชิน???ครับ” ชิน????

“ชินไรของแกเดี๋ยวก็เอาทอนฟาฟาดเลยนี่” คุณฮิบาริทำท่าจะเอาท่อนฟาฟาดสึนะจริงๆ

“หวาๆๆๆ อย่านะครับ”สึนะรีบตั้งกาดทันที แต่ก็ไม่รู้สึกเจ็บหรือคันใดๆทั้งสิ้น

“รีบๆเข้าๆโรงเรียนได้แล้วเจ้าสัตว์กินพืช อีก10นาทีโรงเรียนจะเข้าแล้วนะ!!!”หาาาาาาาาาา 10 นาทีจะเข้าโรงเรียน บ้าหรือเปล่าก็แม่ปลุกมันจะเข้าแล้วนี่ หรือว่า....รีบอร์น!!!!! ต้องเป็นฝีมือเจ้ารีบอร์นแน่ๆ โว้ยยยชีวิตฉันทำไมมัน(วุ่น)วายขนาดนี้!!!! สึนะโค้งให้ฮิบาริก่อนรีบวิ่งเข้าโรงเรียน แต่ก็ถูกคนมองและหัวเราะคิกๆ สึนะเลยก้มมองดูตัวเอง ปรากฏว่าเสื้อมันเปลื้อนจากที่สะดุดเมื่อกี๊นี่.....=_= ซวยอะไรอย่างงี้ๆๆๆ เพราะเจ้ารีบอร์น คนเดียวที่ทำให้เราเป็นอย่างนี้ สึนะได้แต่บ่นไปมาก่อนสะดุ้งกับมือที่มาแตะตรงไหล่ซ้าย

“สวัสดีครับรุ่นที่10”ที่แท้ก็โกคุเทระนี่เอง.... สึนะถอนหายใจก่อนยิ้มและทักทายเหมือนที่เคยทำ

“อืม สวัสดี วันนี้ทำไมนายมาสายละ ปกติมาเช้ากว่านี้ไม่ใช่หรอ”โกคุเทระยิ้มอายๆก่อนเกาหัวไปมาก่อนหน้าแดงระเรือ

“คือวันนี้ผม เออ.... แบบว่า..... คือนอนฝันดีไปหน่อยเลยไม่อยากตื่นครับ”ใครจะไปบอกว่าวันนี้ผมฝันถึงรุ่นที่10กันครับ แถมฝันปะ.....เปียกด้วย>///< สึนะยืนมองท่าทีที่บิดตัวไปมาก่อนหน้าจะแดงแจ้~~-ของโกคุเทระ วันนี้โกคุเทระเป็นบ้าหรือไง? ได้แต่คิดก่อนพึ่งนึกได้ว่าเสื้อมันเปียกอยู่

“อะ..เออ....โกคุเทระคุง ฉันขอตัวก่อนนะ”รู้สึกของสึนะจะไม่ไปกระทบโสนประสาตของโกคุเทระเลย เพราะเจ้าตัวยังคงทำท่าบิดตัวไปมา - _-“เออนะ ทำไมรอบตัวฉันแต่ละคนมันถึงมีแต่คนแปลกๆทั้งนั้นนะ.................
แล้วจะเอาไงดีกับเสื้อเนี่ยๆๆๆๆๆๆ สึนะได้แต่เดินก้มหน้าไปๆมาๆ จู่ๆก็มีเสื้อนอกสีดำตัวใหญ่ล่นลงมาคลุมหัว สึนะมองเสื้อก่อนพยายามจะคิดว่าทำไมมันคุ้นๆ เหมือน.....เหมือนของคุณฮิบาริ!!! สึนะรีบเงยหน้าคนที่เอาเสื้อนอกมาคลุมหัวตนก่อนผงะทันที

“คุณฮิบาริ????”งงครับท่าน คุณฮิบาริเอาเสื้อให้? เอ่หรือว่าเสื้อมันปลิวมา ด้วยความตกใจของสึนะเลยทำให้ร่างบางเผลอถอยหลังแล้วไปสะดุดก้อนหิน(เจ้ากรรม)แล้วล้มลง ด้วยความเผลอตัวทำให้มือเผลอขว้าคนข้างหน้าไปด้วย
“ตุบ”

“ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก”สึนะแหกปากลั่นโรงเรียนทันทีที่ตนเผลอขว้าฮิบาริล้มไปด้วย ตายแน่ๆๆๆ ทอนฟา โดนแน่ๆๆ ในระหว่างที่โกคุเทระกำลังระเมอพอได้ยินเสียงแหกปากของสึนะ โกคุเทระเลยได้สติและรีบหาตัวสึนะทันทีเพราะกลัวว่ามีอันตราย แต่พอมาถึงที่เกิดเหตุถึงกับอ้าปากค้างทันที

“แกไอ่ ฮิบาริเอาตัวออกจากรุ่นที่10เดี๋ยวนี้”โกคุเทระชี้หน้าฮิบาริพร้อมขวักเอาระเบิดออกมาทันที

“หยุดนะโกคุเทะรคุงงงงงง ฉันต่างหากที่ต้องลุกออกจากคุณฮิบาริ”-_- ก็ตอนนี้ฉันต่างหากที่อยู่บนตัวคุณฮิบารินี่ -///-????? แต่มันก็สายไปแล้วเพราะตอนนี้ลูกระเบิดทั้ง10ลูกลอยอยู่บนอากาศแล้ว

“ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”สึนะก้มหน้าติดอกฮิบาริทันที ส่วนฮิบาริได้แต่มองระเบิด โกคุเทระรีบวิ่งเพื่อจะเอาตัวปกป้องรุ่นที่10แต่........

“ตูม ๆๆๆ” เสียงระเบิดดังแต่ไม่มีไรเกิดกับพวกสึนะ เพราะอะไร????

“ไง เล่นกันตั้งแต่เช้าเลยนะพวกนาย”ไม่ใช่ใคร

To Be Con.....

5 5 5 สนุกดีนะครับ

มีต่อรึเปล่าอ่ะครับ ... สนุกจัง

ไปแต่งบ้างดีกว่า